Σύγκριση δύο συνταγμάτων

1844	1864
ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΟΘΩΝΑΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ Πηγή Εξουσίας : ο Βασιλιάς Εκτελεστική εξουσία: Βασιλιάς και υπουργοί (που διορίζει ο ίδιος) Νομοθετική: Βασιλιάς-Γερουσία-Βουλή (το μόνο εκλεγμένο σώμα) Δικαστική: Βασιλιάς ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΩΜΑ: Άνδρες άνω των 24	ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΟΜΕΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Φορέας εξουσίας : ο λαός Εκτελεστική εξουσία: Βασιλιάς και υπουργοί (που διορίζει ο ίδιος) Νομοθετική: Βασιλιάς-Βουλή (Η γερουσία καταργείται ως αντιδημοκρατικός θεσμός) Δικαστική: Δικαστές αιρετοί/ανξάρτητοι ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΩΜΑ: Άνδρες άνω των 21

Ancient greek theater (wikipedia)

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ

1.     Ποια θεωρείται η προέλευση του δράματος και με τη λατρεία ποιου θεού σχετίζεται;

2.     Τι είναι ο διθύραμβος;

3.     Ποια είναι τα τρία είδη της δραματικής ποίησης;

4.     Ποια είναι η συμβολή του Αρίωνα στη γένεση της τραγωδίας;

5.     Ποια η συμβολή του Θέσπη στη γένεση της τραγωδίας;

6.     Τι συντέλεσε στη διαμόρφωση αυτού του λογοτεχνικού είδους στην Αττική;

7.     Ποια στοιχεία της τραγωδίας δείχνουν τη διονυσιακή της προέλευση;

8.     Ποιο είναι το ηθικό υπόβαθρο της τραγωδίας;

9.     Από πού αντλούν τα θέματά τους οι τραγωδίες;

10.                        Σε ποιες γιορτές διδάσκονταν τραγωδίες στην Αττική;

11.                        Από ποιες διαδικασίες φαίνεται ότι οι δραματικοί αγώνες γίνονταν με κρατική φροντίδα;

12.                        Ποιοι παρακολουθούν τους δραματικούς αγώνες; Τι είναι τα θεωρικά;

13.                        Ποια είναι τα τρία βασικά μέρη του θεάτρου; Περιγράψτε τα.

14.                        Τι ήταν οι πάροδοι, το λογείον, το θεολογείον;

15.                        Τι ξέρετε για τα μηχανήματα του θεάτρου;

16.                        Τι γνωρίζετε για το Χορό και το ρόλο του σε μια αρχαία παράσταση τραγωδίας;

17.                        Τι γνωρίζετε για τους ηθοποιούς στις αρχαίες παραστάσεις;

18.                        Ποια είναι τα επικά και ποια τα λυρικά μέρη της τραγωδίας και τι γνωρίζετε γι’  αυτά;

19.                        Ποια είναι τα κατά ποιόν μέρη της τραγωδίας;

20.                        Τι είναι η περιπέτεια, η αναγνώριση και η τραγική ειρωνεία;

21.                        Ποια είναι η διαδρομή της τραγωδίας από τον 5^ο αι. π.Χ. έως σήμερα;

22.                        Ποιοι είναι οι τρεις μεγάλοι τραγικοί ποιητές και σε ποια εποχή έζησαν;

23.                        Λίγα λόγια για τη ζωή του Ευριπίδη και το σωζόμενο έργο του.

24.                        Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της ποιητικής τέχνης του Ευριπίδη;

25.                        Ποια είναι τα στοιχεία ανανέωσης που έφερε ο Ευριπίδης στο είδος της τραγωδίας;

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Καθηγήτρια : Ιορδανάκη Μαρία

ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΕΡΓΑ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ

1.Έπική: (ηρωικό, διδακτικό)- Αρχαϊκή περίοδος (8^ος-500πχ)

2. Λυρική: (ελεγεία, ίαμβος, επίγραμμα, μέλος, χορική ποίηση)- Αρχαϊκή

3.Δραματική: ( τραγωδία, κωμωδία, σατυρικό δράμα)- Αττική/Κλασική περίοδος(500-323πχ θάνατος Μ.Αλεξάνδρου).Αττική διάλεκτος, έργα πρότυπα.

Σημείωση: Η δραματική ποίηση συνθέτει στοιχεία από την επική (αφήγηση-διάλογος) και τη λυρική (μουσική) αλλά προορίζεται για παράσταση (δράω-δρω=πράττω). Αναπαριστάνει, ζωντανεύει ένα γεγονός στους θεατές.

ΓΕΝΕΣΗ ΔΡΑΜΑΤΟΣ (Διθύραμβος+μεταμφιέσεις πιστών=απαρχές)

Προήλθε από τά δρώμενα (ιερές συμβολικές πράξεις ,θρησκευτικές τελετές προς τιμήν του θεού Διονύσου) ενώ σύμφωνα με τον Αριστοτέλη προήλθε συγκεκριμένα από το διθύραμβο (θρησκευτικό άσμα-ύμνος που τραγουδούσε ο ιερός θίασος των πιστών του Διονύσου, με συνοδεία αυλού και ίσως μεταμφίεση τράγου, χορεύοντας κυκλικά γύρω από το βωμό ).

ΣΥΜΒΟΛΗ ΑΡΙΩΝΑ (ποιητής-μουσικός) 600πχ

Στην αρχή ο διθύραμβος ήταν αυτοσχέδιος και άτεχνος. Ο Αρίων από τη Λέσβο συνέβαλε στην εξέλιξη του διθύραμβου δίνοντας του πιο έντεχνη-καλλιτεχνική μορφή(επιμελημένος στίχος και  μουσική). Παρουσίασε πιθανόν πρώτος τους χορευτές (50 άνδρες σε κύκλιο χορό) μεταμφιεσμένους σε σατύρους (πιστοί συνοδοί του Διονύσου με μορφή τράγου) γι ‘ αυτό ονομάστηκε « ευρετής του τραγικού τρόπου».

ΣΥΜΒΟΛΗ ΘΕΣΠΗ (Μέσα 6^ου αι πχ- Ικαρία/σημ.Διόνυσος Πεντέλης)

Έκανε το μεγάλο βήμα για το πέρασμα από το διθύραμβο στην τραγωδία. Ενώ ήταν Κορυφαίος του Χορού, αποσπάστηκε από αυτόν και άρχισε να συνδιαλέγεται μ’ αυτόν, απαγγέλλοντας στίχους σε άλλο μέτρο, χωρίς μελωδία, υποδυόμενος ένα άλλο πρόσωπο (ίσως μυθικό). Έτσι στη θέση του εξάρχοντος (κορυφαίος του χορού) εισάγει τον πρώτο υποκριτή(ηθοποιό). Ένωσε λοιπόν το επικό (αφήγηση) με το λυρικό (μουσική) δημιουργώντας μια τραγωδία (τράγων ωδή).

Ο Αισχύλος αργότερα πρόσθεσε δεύτερο υποκριτή και ο Σοφοκλής τρίτο.

Η πρώτη επίσημη διδασκαλία (=παράσταση)τραγωδίας έγινε από το Θέσπη το 534πχ στα Μεγάλα Διονύσια

ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ/ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ

 - Φιλολαϊκή πολιτική τυράννου Πεισίστρατου: ενίσχυση διονυσιακής λατρείας με την καθιέρωση της γιορτής «Μεγάλα ή εν άστει Διονύσια» και την ένταξη της τραγωδίας στα πλαίσια αυτής.

- Ευνοϊκές κλιματολογικές συνθήκες

- Μιμικές λατρευτικές τελετές (δρώμενα) στην αττική γη

- Δημοκρατικοί θεσμοί, άμβλυνση συγκρούσεων. (Χρυσός αιώνας Περικλή)

- Αθήνα ισχυρό οικονομικό, πολιτικό, πνευματικό κέντρο μετά τις νίκες κατά των Περσών. Τόνωση αγωνιστικού πνεύματος, συλλογικότητας, ισοτιμίας, ισηγορία)

ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ (σύνδεση τραγωδίας+διονυσ. λατρείας)

-Η προέλευση της είναι καθαρά θρησκευτική (διονυσιακή).

-Χορός, μεταμφίεση, σκευή (= ενδυμασία) ηθοποιών.

- Ένταξη και παρουσίαση τραγωδίας στις μεγάλες διονυσιακές γιορτές.

- Ιερός χώρος Ελευθερέως Διονύσου και Θέατρο Διονύσου (νότια της Ακρόπολης)

- Οι νικητές των δραματικών αγώνων στεφανώνονται με κισσό-ιερό φυτό Διονύσου)

- Οι ιερείς του Διονύσου κατέχουν τιμητική θέση στο θέατρο (προεδρίες)

ΘΕΜΑΤΙΚΗ

- Έξαρση ηρωικού πνεύματος: ο ηρωικός άνθρωπος συγκρούεται με τη Μοίρα, θεία δικαιοσύνη, Ανάγκη. Ηθικό υπόβαθρο τραγωδίας: άτη-ύβρη νέμεση-τίση -δίκη (η ύβρη-αλαζονεία οδηγεί στην άτη- όλεθρο και προκαλεί τη θεϊκή τιμωρία-τίσις. Στο τέλος επανέρχεται η τάξη με το θρίαμβο της δικαιοσύνης).

- Μυθολογία : αρχικά μύθους Διονύσου αλλά αργότερα άσχετους μ’ αυτόν. Κυρίως Θηβαϊκός, Αργοναυτικός, Τρωικός κύκλος.

Συνολικά σώζονται 32 τραγωδίες (7 Αισχύλου- 7 Σοφοκλή-18 Ευρυπίδη)

ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ

- Μικρά ή κατ’ αγρούς Διονύσια (Ποσειδεώνα-τέλη Δεκεμβρίου/αρχές Ιανουαρίου):

Γίνονταν μόνο επαναλήψεις παλαιότερων τραγωδιών.

-Λήναια (Γαμηλιώνα -τέλη Ιανουαρίου/αρχές Φεβρ.): διδάσκονταν νέες τραγωδίες αλλά κυρίως κωμωδίες. Όχι τόσο μεγάλη λαμπρότητα, επισημότητα.

- Ανθεστήρια  (Ανθεστηριώνα-τέλη Φεβρ./αρχές Μαρτίου): αρχικά όχι τραγωδίες.

-Μεγάλα ή εν άστει Διονύσια (Ελαφηβολιώνα-τέλη Μαρτίου/μέσα Απρ) : διαγωνίζονταν οι τραγικοί ποιητές τις 3 τελευταίες από τις 6 ημέρες.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

- Κρατική φροντίδα η διοργάνωση (6 μήνες)- επίβλεψη επωνύμου άρχοντος.

- Αίτηση συμμετοχής ποιητών (ήτουν χορόν με 3 τραγωδίες και ένα σατυρικό δράμα)

- Επιλογή (εδίδου χορόν)από τον επώνυμο άρχοντα 3 ποιητών.

- Επιλογή χορηγών (3) για τα έξοδα της παράστασης.

- Επιλογή 10 κριτών(από 500 υποψηφίους) από τις 10 φυλές με κλήρωση (υδρίες).

- Προαγών: δύο μέρες πριν την έναρξη των Μεγάλων Διονυσίων γινόταν η επίσημη παρουσίαση από τον ποιητή και χορηγό στο Ωδείο (στεγασμένο θέατρο) της υπόθεσης της τραγωδίας, των χορευτών και των υποκριτών χωρίς προσωπείο.

- Έναρξη αγώνων την 4^η μέρα στο τέμενος του Ελευθερέως Διονύσου.

- Παρουσίαση έργων –σειρά παρουσίασης με κλήρο.

- Αστυνομικοί (ραβδούχοι) διασφάλιζαν την τάξη και τακτοποιούσαν τις θέσεις.

-Την τελευταία μέρα οι κριτές έγραφαν τα ονόματα των ποιητών με σειρά προτίμησης στις πινακίδες τους, τα έριχναν σε μια κάλπη και έπειτα με κλήρωση επιλέγονταν οι πέντε, οι οποίες έκριναν το αποτέλεσμα. (κήρυκας-ανακοίνωση)

- Ο νικητής ποιητής στεφανώνεται με κισσό και ο χορηγός με κισσό και τρίποδα.

- Τα ονόματα των ποιητών , χορηγών, πρωταγωνιστών, οι τίτλοι των έργων κλπ. χαράζονταν σε πλάκες (διδασκαλίες) και φυλάσσονταν στο δημόσιο αρχείο.

ΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ;

ΟΛΟΙ: ελεύθεροι πολίτες, μέτοικοι, ξένοι, γυναίκες, παιδιά. Αρχικά η είσοδος ελεύθερη αλλά αργότερα μόνο με εισιτήριο (σύμβολον), το οποίο πληρωνόταν στο θεατρώνη (εργολάβος θεάτρου). Από την εποχή του Περικλή όμως δίνουν τα θεωρικά στους απορότερους και έπειτα σε όλους τους πολίτες (παιδευτική αξία θεάτρου).

ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

Τα αρχαία θέατρα ήταν υπαίθρια και αποτελούνταν από 3 βασικά μέρη:

α) Το ΚΟΙΛΟΝ ήταν το κυρίως θέατρο, όπου κάθονταν ημικυκλικά οι θεατές. Τα καθίσματα (εδώλια), διέκοπταν κλίμακες (βαθμίδες), από όπου ανέβαιναν οι θεατές στις ψηλότερες θέσεις. Δύο μεγάλοι διάδρομοι (διαζώματα) κατά μήκος του θεάτρου, το χώριζαν σε 3 ζώνες. Τα σφηνοειδή τμήματα ανάμεσα στις κλίμακες ονομάζονταν κερκίδες.

β) Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ήταν το κυκλικό ή ημικυκλικό μέρος για το χορό (ορχέομαι-ούμαι=χορεύω), με τη θυμέλη (βωμός Διονύσου)στο κέντρο. Εκεί αρχικά εκτελούνταν οι διθύραμβοι και οι πρώτες δραματικές παραστάσεις και μετά προστέθηκαν το κοίλον και η σκηνή.

γ) Η ΣΚΗΝΗ ήταν ξύλινο ορθογώνιο οικοδόμημα (μόνιμη πέτρινη κτίστηκε τον

4^ο αι.πχ) για την αλλαγή κοστουμιών και αποθήκευση θεατρικού υλικού. Η πλευρά προς τους θεατές εικόνιζε συνήθως πρόσοψη ναού ή ανακτόρου και είχε 3 θύρες. Η μεσαία ήταν η βασίλειος θύρα. Αργότερα με τη βοήθεια των περίακτων (ξύλινοι στύλοι) άλλαζε το σκηνικό (δάσος, ακτή, στρατόπεδο κλπ).

- Λογείο: υπερυψωμένο, στενό δάπεδο ανάμεσα στη σκηνή και ορχήστρα (υποκριτές)

- Θεολογείο: Υπερυψωμένη εξέδρα για εμφάνιση θεών.

- Πάροδοι: Δύο διάδρομοι αριστερά και δεξιά από τη σκηνή, απ’ όπου υποτίθεται έμπαιναν τα πρόσωπα του έργου. Από τη δεξιά πάροδο (για τους θεατές) όσοι έρχονταν από την πόλη ή το λιμάνι και από την αριστερή πάροδο, όσοι έρχονταν από τους αγρούς ή άλλη πόλη.

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ

- Μηχανή ή αιώρημα: γερανός για την εμφάνιση θεών (από μηχανής θεός)

- εκκύκλημα: τροχοφόρο δάπεδο για ομοιώματα νεκρών (όχι επί σκηνής φόνοι)

- περίακτοι: πάσσαλοι για αλλαγή σκηνικού

- βροντείον/κεραυνοσκοπείον: ηχητικά εφέ.

Ενότητα 11^η

Η αγάπη του Αλεξάνδρου για τον Βουκεφάλα

Ἀλέξανδρος δέ ἵνα ἡ μάχη συνέβη καί	Ο Αλέξανδρος, εκεί όπου έγινε η μάχη και
ἔνθεν ὁρμηθείς ἐπέρασεν τόν ‘Υδάσπην ποταμόν	στο σημείο από το οποίο ξεκίνησε και πέρασε τον Υδάσπη ποταμό,
ἔκτισεν πόλεις.	έκτισε πόλεις.
Καί τήν μέν ὠνόμασε Νίκαιαν	Και στη μια πόλη έδωσε το όνομα Νίκαια
ἐπώνυμον τῆς νίκης τῆς κατ’ Ἰνδῶν,	από τη νίκη του κατά των Ινδών,
τήν δέ Βουκεφάλαν	και την άλλη την ονόμασε Βουκεφάλα
ἐς τήν μνήμην τοῦ ἵππου τοῦ Βουκεφάλα,	σε ανάμνηση του ίππου του Βουκεφάλα,
ὅς ἀπέθανεν αὐτοῦ	που πέθανε εκεί
γενόμενος καματηρός ὑπό καύματός τε καί ἡλικίας,	επειδή καταβλήθηκε από τον καύσωνα και τα γηρατειά,
πολλά δέ πρόσθεν ξυγκαμών τε	αφού προηγουμένως είχε υποφέρει πολλά
καί συγκινδυνεύσας Ἀλεξάνδρου,	και είχε περάσει πολλούς κινδύνους μαζί με τον Αλέξανδρο
ἀναβαινόμενός τε πρός μόνου Ἀλεξάνδρου,	και τον οποίο ίππευε μόνο ο Αλέξανδρος,
ὅτι ἀπηξίου τούς ἄλλους πάντας ἀμβάτας,	επειδή απέρριπτε ως ανάξιους όλους τους άλλους αναβάτες,
καί μεγέθει μέγας καί τῷ θυμῷ γενναῖος.	μεγαλόσωμος και γενναίος.
Σημεῖον δέ οἱ ἦν	Και είχε σημάδι του
κεφαλή βοός ἐγκεχαραγμένη,	ένα κεφάλι βοδιού χαραγμένο πάνω του,
ἐφ’ ὅτω λέγουσιν ὅτι ἔφερεν καί τό ὄνομα τοῦτο·	εξαιτίας του οποίου λένε ότι έφερε και το όνομα αυτό·
οἱ δέ λέγουσιν	άλλοι, λένε
ὅτι λευκόν σῆμα εἶχεν ἐπί τῆς κεφαλῆς,	ότι είχε άσπρο σημάδι στο κεφάλι του,
μέλας ὤν αὐτός,	ενώ ο ίδιος ήταν μαύρος,
εἰκασμένον μάλιστα ἐς κεφαλήν βοός.	το οποίο έμοιαζε πάρα πολύ με κεφάλι βοδιού.
Οὗτος ὁ ἵππος ἀφανής ἐγένετο Ἀλεξάνδρω,	Αυτό το άλογο το έχασε ο Αλέξανδρος
ἐν τῇ χώρα Οὐξίων,	στη χώρα των Ουξίων,
καί Ἀλέξανδρος προεκήρυξεν ἀνά τήν χώραν	και γι’ αυτό ο Αλέξανδρος διακήρυξε δημόσια σε όλη τη χώρα
ἀποκτενεῖν πάντας Οὐξίους,	ότι θα εκτελέσει όλους τους Ουξίους,
εἰ μή ἀπάξουσιν αὐτῷ τόν ἵππον.	αν δεν του επιστρέψουν το άλογο.
Τοσήδε γάρ σπουδή ἦν Ἀλεξάνδρω ἀμφ’ αὐτόν.	Γιατί τόσο μεγάλο ενδιαφέρον έδειχνε ο Αλέξανδρος γι’ αυτό το άλογο.

© Ελληνικός Πολιτισμός -  Γιάννης Παπαθανασίου

Ενότητα 7^η

Η λύση του γόρδιου δεσμού

Ὡς δέ Άλέξανδρος παρῆλθεν ἐς Γόρδιον,	Όταν ο Αλέξανδρος έφτασε στο Γόρδιο,
πόθος λαμβάνει αὐτόν ἰδεῖν τήν ἅμαξαν τήν Γορδίου	τον κατέλαβε πόθος να δει την άμαξα του Γορδίου
καί τόν δεσμόν τοῦ ζυγοῦ τῆς ἁμάξης.	και το δεσμό του ζυγού της άμαξας.
Πρός δέ δή ἄλλοις καί τόδε ἐμυθεύετο περί τῆς ἁμάξης,	Και μεταξύ άλλων, βέβαια, και αυτό λεγόταν για την άμαξα,
ὅστις λύσειε τόν δεσμόν τοῦ ζυγοῦ τῆς ἁμάξης,	ότι δηλαδή, όποιος λύσει το δεσμό του ζυγού της άμαξας,
τοῦτον χρῆναι ἄρξαι τῆς Ἀσίας.	αυτός ήταν ορισμένο από τη μοίρα να εξουσιάσει την Ασία.
Ἦν δέ ὁ δεσμός ἐκ φλοιοῦ κρανίας	Ο δεσμός ήταν από φλούδα κρανιάς
καί τούτου οὔτε τέλος οὔτε ἀρχή ἐφαίνετο.	και αυτού δε φαινόταν ούτε τέλος ούτε αρχή.
Ἀλέξανδρος δέ, ὡς ἀπόρως μέν εἶχεν ἐξευρεῖν λύσιν τοῦ δεσμοῦ,	Ο Αλέξανδρος, επειδή αδυνατούσε να βρει τη λύση του δεσμού,
οὐκ ἤθελε δέ περιιδεῖν ἄλυτον,	αλλά και δεν ήθελε να τον αφήσει άλυτο,
(φοβούμενος) μή καί τοῦτο ἐργάσηται κίνησίν τινα ἐς τούς πολλούς,	γιατί φοβόταν μήπως αυτό προκαλέσει κάποια αναταραχή στο πλήθος,
παίσας τόν δεσμόν τῷ ξίφει διέκοψεν	αφού χτύπησε το δεσμό με το ξίφος του, τον έκοψε
καί ἔφη λελύσθαι.	και είπε ότι λύθηκε.
Ἀπηλλάγη δ’ οὖν ἀπό τῆς ἁμάξης αὐτός τε καί οἱ ἀμφ’ αὐτόν	Απομακρύνθηκε, λοιπόν, από την άμαξα ο ίδιος και οι σύντροφοί του
ὡς ξυμβεβηκότος τοῦ λογίου	με την ιδέα ότι είχε εκπληρωθεί ο χρησμός
τοῦ ἐπί τῇ λύσει τοῦ δεσμοῦ.	για τη λύση του δεσμού.
Καί γάρ καί τῆς νυκτός ἐκείνης βρονταί τε	Και πράγματι τη νύχτα εκείνη βροντές
καί σέλας ἐξ οὐρανοῦ ἐπεσήμηναν·	και λάμψη από τον ουρανό έδωσαν σημείο επιδοκιμασίας·
καί ἐπί τούτοις Ἀλέξανδρος τῇ ὑστεραίᾳ	γι’ αυτό το λόγο ο Αλέξανδρος την επόμενη μέρα
ἔθυε τοῖς φήνασι θεοῖς τά τε σημεῖα	πρόσφερε θυσία στους θεούς που του φανέρωσαν τα σημάδια
καί τήν λύσιν τοῦ δεσμοῦ.	και τον τρόπο λύσης του δεσμού.

 Ελληνικός πολιτισμός (Γιάννης Παπαθανασίου)

Ενότητα 6^η

Η ομορφιά δεν είναι το παν

Εὐμεγέθης ἔλαφος ὥρᾳ θέρους	Ένα μεγαλόσωμο ελάφι σε εποχή καλοκαιριού,
διψῶν παραγίνεται	καθώς διψούσε, φτάνει κοντά
ἐπί τινα πηγήν διαυγῆ καί βαθεῖαν	σε κάποια καθαρή και βαθιά πηγή
καί πιών ὅσον ἤθελεν	και, αφού ήπιε όσο (νερό) ήθελε,
προσεῖχεν τῇ ἰδέᾳ τοῦ σώματος.	παρατηρούσε τη μορφή του σώματός του.
Καί μάλιστα μέν ἐπήνει τήν φύσιν τῶν κεράτων	Και κυρίως επαινούσε τη φύση των κεράτων του
ὡς κόσμος εἴη παντί τῷ σώματι.	με την ιδέα ότι αυτά ήταν στολίδι για όλο το σώμα του.
Ἔψεγεν δέ τήν λεπτότητα τῶν σκελῶν	Αντίθετα, κατηγορούσε τα λεπτά του πόδια,
ὡς οὐχ οἵων τε ὄντων	επειδή, κατά τη γνώμη του, δεν μπορούσαν
φέρειν πᾶν τό βάρος.	να αντέξουν όλο το βάρος του.
Ἐν ὧ δέ πρός τούτοις ἦν,	Και ενώ ασχολούνταν με αυτά,
αἰφνιδίως ἀκούεται ὑλακή τε κυνῶν	ξαφνικά ακούγεται γάβγισμα σκυλιών
καί κυνηγέται πλησίον .	και κυνηγοί το πλησιάζουν.
Ὁ δέ ὥρμα πρός φυγήν	Αυτό άρχισε να τρέχει ορμητικά, για να ξεφύγει
καί, μέχρις ὅπου διά πεδίου ἐποιεῖτο τόν δρόμον,	και, όσο έτρεχε σε ομαλό έδαφος,
ἐσώζετο ὑπό τῆς ὠκύτητος τῶν σκελῶν.	σωζόταν από την ταχύτητα των ποδιών του.
Ἐπεί δέ ἐνέπεσεν εἰς πυκνήν καί δασεῖαν ὕλην,	Όταν όμως έφτασε σε αδιαπέραστο και πυκνό δάσος,
ἐμπλακέντων αὐτῷ τῶν κεράτων ἑάλω,	επειδή του μπλέχτηκαν τα κέρατα, παγιδεύτηκε
μαθών πείρᾳ	και έμαθε εξ ιδίας πείρας
ὅτι ἄρα ἦν ἄδικος κριτής τῶν ἰδίων	ότι πράγματι ήταν άδικος κριτής των ατομικών του γνωρισμάτων,
ψέγων μέν τά σώζοντα,	γιατί κατηγορούσε αυτά που το έσωζαν,
ἐπαινῶν δέ τά προδόντα αὑτόν.	ενώ επαινούσε αυτά που το πρόδωσαν.

© Ελληνικός Πολιτισμός -  Γιάννης Παπαθανασίου