Ενότητα
2η
Θυσία
για την πατρίδα
Ὥστε προσήκει τούτους
εὐδαιμονεστάτους ἡγεῖσθαι,
|
Επομένως ταιριάζει να θεωρούμε
αυτούς πάρα πολύ ευτυχισμένους,
|
οἵτινες ὑπέρ μεγίστων καί καλλίστων
κινδυνεύσαντες
|
οι οποίοι αφού κινδύνευσαν για τα
πιο μεγάλα και τα πιο ωραία
|
οὕτω τόν βίον ἐτελεύτησαν,
|
έτσι τελείωσαν τη ζωή τους,
|
οὐκ ἐπιτρέψαντες περί αὑτῶν τῇ τύχη
|
χωρίς να εμπιστευθούν τη ζωή τους
στην τύχη
|
οὐδ’ ἀναμείναντες τόν αὐτόματον θάνατον,
|
ούτε να περιμένουν το φυσικό θάνατο,
|
ἀλλ’ ἐκλεξάμενοι τόν κάλλιστον.
|
αλλά με το να προτιμήσουν τον πιο
ωραίο.
|
Καί γάρ τοι ἀγήρατοι μέν αὐτῶν αἱ
μνῆμαι,
|
Και γι’ αυτό βέβαια είναι αγέραστες
οι μνήμες τους
|
ζηλωταί δέ ὑπό πάντων ἀνθρώπων αἱ
τιμαί·
|
και αξιοζήλευτες οι τιμές τους
απ’ όλους τους ανθρώπους·
|
οἵ πενθοῦνται μέν διά τήν φύσιν ὡς
θνητοί,
|
αυτοί πενθούνται λόγω της φύσης τους
ως θνητοί,
|
ὑμνοῦνται δέ ὡς ἀθάνατοι διά τήν
ἀρετήν.
|
εξυμνούνται όμως ως αθάνατοι λόγω
της γενναιότητάς τους.
|
Καί γάρ τοι θάπτονται δημοσίᾳ,
|
Και γι’ αυτό βέβαια θάβονται με
δημόσια φροντίδα
|
καί ἀγῶνες τίθενται ἐπ’ αὐτοῖς ῥώμης
καί σοφίας καί πλούτου,
|
και καθιερώνονται αγώνες δύναμης και
σοφίας και πλούτου προς τιμή τους,
|
ὡς ἀξίους ὄντας τούς ἐν τῷ πολέμῳ
τετελευτηκότας
|
με την ιδέα ότι είναι άξιοι αυτοί
που έχουν σκοτωθεί στον πόλεμο
|
ταῖς αὐταῖς τιμαῖς καί τούς
ἀθανάτους τιμᾶσθαι.
|
να τιμούνται με τις ίδιες τιμές με
τους αθάνατους.
|
Ἐγώ μέν οὖν αὐτούς καί μακαρίζω τοῦ
θανάτου καί ζηλῶ,
|
Εγώ λοιπόν και τους καλοτυχίζω και
τους ζηλεύω για το θάνατό τους
|
καί μόνοις τούτοις ἀνθρώπων οἶμαι
κρεῖττον εἶναι γενέσθαι,
|
και νομίζω ότι μόνο αυτοί από τους
ανθρώπους άξιζαν να ζήσουν,
|
οἵτινες, ἐπειδή θνητῶν σωμάτων
ἔτυχον,
|
οι οποίοι, αφού έλαβαν θνητά σώματα,
|
ἀθάνατον μνήμην διά τήν ἀρετήν αὑτῶν
κατέλιπον.
|
κληροδότησαν αθάνατη μνήμη λόγω της
ανδρείας τους.
|
Λυσίας, Ἐπιτάφιος τοῖς Κορινθίων
βοηθοῖς 79-81
(Γιάννης Παπαθανασίου-Ελληνικός Πολιτισμός)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου