Ενότητα 1^η  Πατρική δικαιοσύνη

Ἀνὴρ γένει Μάρδος παῖδας εἶχεν ἑπτά.	Ένας άντρας, Μάρδος στην καταγωγή, είχε επτά παιδιά.
Τούτων ὁ νεώτατος κακὰ πολλὰ τοὺς ἄλλους εἰργάζετο.	Από αυτούς ο πιο νέος προκαλούσε πολλά κακά στους άλλους.
Καὶ τὰ μὲν πρῶτα ἐπειρᾶτο αὐτὸν ὁ πατὴρ	Και αρχικά ο πατέρας του προσπαθούσε
ῥυθμίζειν λόγῳ·	να τον συνετίσει με τα λόγια·
ἐπεὶ δὲ οὒκ ἐπείθετο, πρὸς τοὺς δικαστὰς ἤγαγε	επειδή όμως δεν πειθόταν, τον οδήγησε μπροστά στους δικαστές
καὶ ὅσα αὐτῷ ἐτετόλμητο ἀκριβῶς κατηγόρησε,	και τον κατηγόρησε για όσα αυτός είχε αποτολμήσει,
καὶ ᾔτει παρὰ τῶν δικαστῶν ἀποκτεῖναι τὸν νεανίσκον.	και ζητούσε από τους δικαστές να εκτελέσουν το νέο.
Οἱ δὲ ἐξεπλάγησαν	Αυτοί έμειναν έκπληκτοι
καὶ ἀμφοτέρους ἐπὶ τὸν βασιλέα Ἀρταξέρξην ἤγαγον.	και οδήγησαν και τους δυο στο βασιλιά Αρταξέρξη.
Τὰ αὐτὰ δὲ λέγοντος τοῦ Μάρδου, βασιλεὺς ἔφη:	Κι ενώ ο Μάρδος έλεγε τα ίδια, ο βασιλιάς είπε:
«Εἶτα τολμήσεις τὸν υἱὸν ἀποθνῄσκοντα ὑπομεῖναι;»	«Αλήθεια, θα έχεις το θάρρος να αντέξεις να πεθαίνει ο γιος σου;»
Ὁ δὲ ἔφη «πάντων μάλιστα·	Κι αυτός είπε «βεβαιότατα·
ἐπεὶ καὶ ὅταν τῶν φυομένων θριδακινῶν τάς ἐκφύσεις τὰς πικρὰς ἀφαιρῶ,	γιατί και όταν αφαιρώ τις πικρές παραφυάδες που φυτρώνουν στα μαρούλια,
οὐδὲν ἡ μήτηρ αὐτῶν λυπεῖται,	η μητέρα τους καθόλου δε λυπάται,
ἀλλὰ θάλλει μᾶλλον καὶ γλυκίων γίνεται».	αλλά ανθίζει περισσότερο και γίνεται γλυκύτερη.»
Ταῦτα ἀκούσας Ἀρταξέρξης ἐπῄνεσε μὲν τὸν ἄνδρα	Αφού άκουσε αυτά ο Αρταξέρξης, επαίνεσε τον άντρα
καὶ τῶν βασιλικῶν δικαστῶν ἐποίησεν ἕνα,	και τον έκανε ένα από τους βασιλικούς δικαστές,
εἰπὼν ὅτι ὁ περὶ τῶν ἰδίων παίδων	λέγοντας ότι αυτός που για τα παιδιά του
οὕτω δικαίως ἀποφαινόμενος	διατυπώνει τόσο δίκαιες κρίσεις
πάντως καὶ ἐν τοῖς ἀλλοτρίοις ἀκριβής ἔσται δικαστὴς καὶ ἀδέκαστος,	οπωσδήποτε και στις ξένες υποθέσεις θα είναι δίκαιος δικαστής και αδέκαστος,
ἀφῆκε δὲ καὶ τὸν νεανίαν τῆς τιμωρίας,	και απάλλαξε από την τιμωρία το νέο,
ἀπειλῶν αὐτῷ θανάτου,	απειλώντας τον με θάνατο,
ἐὰν ἀδικῶν φωραθῇ ἕτερα.	εάν αποδειχθεί ότι διαπράττει άλλες αδικίες.

Αἰλιανός, Ποικίλη Ἱστορία 1.34 (διασκευή)

© Ελληνικός Πολιτισμός -  Γιάννης Παπαθανασίου