Τα πλεονεκτήματα της ειρήνης

Ενότητα 4^η

Τα πλεονεκτήματα της ειρήνης

 

Ἆρ’ οὖν ἄν ἐξαρκέσειεν ἡμῖν,	Άραγε, λοιπόν, θα ήταν αρκετό σ’ εμάς,
εἰ τήν πόλιν ἀσφαλῶς οἰκοῖμεν	και να διοικούμε την πόλη με ασφάλεια
καί τά περί τόν βίον εὐπορώτεροι γιγνοίμεθα	και στα σχετικά με τη ζωή να γινόμαστε πιο πλούσιοι
καί τά τε πρός ἡμᾶς αὐτούς ὁμονοοῖμεν	και να έχουμε ομόνοια μεταξύ μας
καί παρά τοῖς Ἕλλησιν εὐδοκιμοῖμεν;	και να χαίρουμε εκτίμησης μεταξύ των Ελλήνων;
Ἐγώ μέν γάρ ἡγοῦμαι τούτων ὑπαρξάντων	Γιατί εγώ βέβαια νομίζω ότι αν γίνουν αυτά
τελέως τήν πόλιν εὐδαιμονήσειν.	η πόλη ολοκληρωτικά θα ευτυχήσει.
Ὁ μέν τοίνυν πόλεμος ἁπάντων ἡμᾶς τῶν εἰρημένων ἀποστέρηκεν	Ο πόλεμος λοιπόν, μας έχει στερήσει από όλα αυτά που ειπώθηκαν
καί γάρ πενεστέρους ἐποίησεν	και πιο φτωχούς μας έκανε
καί πολλούς κινδύνους ὑπομένειν ἠνάγκασεν	και μας ανάγκασε να ανεχόμαστε πολλούς κινδύνους
καί πρός τούς Ἕλληνας διαβέβληκεν	και μας συκοφάντησε απέναντι στους Έλληνες
καί πάντας τρόπους τεταλαιπώρηκεν ἡμᾶς.	και μας έχει ταλαιπωρήσει με κάθε τρόπο.
Ἦν δέ τήν εἰρήνην ποιησώμεθα, [...]	Αν όμως συνάψουμε την ειρήνη, [...]
μετά πολλῆς μεν ἀσφαλείας τήν πόλιν οἰκήσομεν,	θα εξουσιάσουμε την πόλη με πολλή ασφάλεια,
ἀπαλλαγέντες πολέμων καί κινδύνων καί ταραχῆς, [...]	αφού απαλλαγούμε από πολέμους και κινδύνου και διχόνοιες, [...]
καθ’ ἑκάστην δέ τήν ἡμέραν πρός εὐπορίαν ἐπιδώσομεν, [...]	και θα γινόμαστε πιο εύποροι κάθε μέρα, [...]
ἀδεῶς γεωργοῦντες καί τήν θάλατταν πλέοντες	χωρίς φόβο καλλιεργώντας τη γη και πλέοντας τη θάλασσα
καί ταῖς ἄλλαις ἐργασίαις ἐπιχειροῦντες	και ασχολούμενοι με τα άλλα επαγγέλματα
αἵ νῦν διά τόν πόλεμον ἐκλελοίπασιν.	τα οποία έχουν εκλείψει εξαιτίας του πολέμου.
Ὀψόμεθα δέ τήν πόλιν	Και θα δούμε την πόλη
διπλασίας μέν ἤ νῦν τάς προσόδους λαμβάνουσαν,	να έχει διπλάσια έσοδα απ’ ό,τι τώρα
μεστήν δέ γιγνομένην ἐμπόρων καί ξένων καί μετοίκων,	και να γεμίζει από εμπόρους και ξένους και μετοίκους,
ὧν νῦν ἐρήμη καθέστηκεν.	από τους οποίους τώρα έχει ερημωθεί.
Τό δέ μέγιστον·	Και το σημαντικότερο·
συμμάχους ἕξομεν ἅπαντας ἀνθρώπους,	θα έχουμε συμμάχους όλους τους ανθρώπους,
οὐ βεβιασμένους, ἀλλά πεπεισμένους.	όχι εξαναγκασμένους, αλλά με τη θέλησή τους.

 

Ἰσοκράτης, Περί εἰρήνης 19-21

 Πηγή: Ελληνικός Πολιτισμός (Γ.Παπαθανασίου)