ΡΑΨΩΔΙΑ ε (311-420)

ΟΜΗΡΙΚΗ  ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗ (στ.362-364 και 405-406) )

- Στα ομηρικά έπη εντοπίζουμε τουλάχιστον 200 παρομοιώσεις. Αποτελεί ένα από τα αγαπημένα εκφραστικά μέσα-σχήματα λόγου του Ομήρου. Διακρίνονται: σε α)απλές-σύντομες (δεν ξεπερνούν το μισό στίχο β) εκτενέστερες-πλατιές-διεξοδικές (πολύστιχες).

-Με την παρομοίωση συσχετίζεται μια ιδιότητα ενός προσώπου, ζώου, πράγματος κλπ με την ιδιότητα ενός άλλου προσώπου (ζώου…).Κυρίως όμως παρομοιάζονται ανθρώπινες ενέργειες με φαινόμενα και στοιχεία της φύσης.

-Αρχίζουν συνήθως με τις λέξεις σαν, καθώς, όπως, σαν να, μοιάζει, λες και

- Προσδίδουν στην αφήγηση ζωντάνια, παραστατικότητα , χαλάρωση, επιβράδυνση, συμπληρώνουν την περιγραφή)

Στις πλατιές παρομοιώσεις ξεχωρίζουμε :

Α) Το αναφορικό μέρος (όπως, σαν καθώς)

Β) Το δεικτικό μέρος (έτσι, παρόμοια…)

Γ) Τον κοινό όρο (το κοινό γνώρισμα)

ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ

321-326: φυσούν όλοι οι άνεμοι και σηκώνουν ένα τεράστιο κύμα- o Οδυσσέας χάνει το θάρρος του και εύχεται να είχε πεθάνει στη μάχη.

346-354 και 361-366: ένα δεύτερο μεγάλο κύμα συντρίβει το κατάρτι και πετάει μακριά τον Οδυσσέα- O Οδυσσέας προσπαθεί να αρπάξει πάλι τη σχεδία και να σωθεί.

402-406: κορυφώνεται η τρικυμία και διαλύει τη σχεδία- ο Οδυσσέας ξεντύνεται και φοράει το μαντίλι της Λευκοθέας.

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ (στ.329-345 και 393-401)

Ο Όμηρος είναι ο πρώτος εισηγητής του εσωτερικού μονόλογου στη λογοτεχνία. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα διάλογο του ήρωα με τον εαυτό του σε κρίσιμες στιγμές της αφήγησης, όταν ο ήρωας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και έτσι εκφράζει τους φόβους του, τις ανησυχίες του και αναζητεί να βρει μια λύση.